Πρόκειται για μια δραστηριότητα, όπου τα παιδιά της Δ? τάξης επεσήμαναν σε κάθε συμμαθητή τους από ένα θετικό και ένα αρνητικό στοιχείο που βρίσκουν σε αυτόν, όχι απαραίτητα στο χαρακτήρα αλλά και στην εμφάνισή του κλπ.

Ουσιαστικά, το παιχνίδι αυτό έγινε για την αποφυγή και καταπολέμηση επιθετικών και  βίαιων συμπεριφορών. Αυτό, λοιπόν, που θέλαμε να πετύχουμε μέσα από τη διαδικασία αυτή ήταν να αναγνωρίσουν πρώτα από όλα τα παιδιά ορισμένα προτερήματα και μειονεκτήματα της εικόνας για τον εαυτό τους. Να δουν πράγματα που ενδεχομένως δεν είχαν παρατηρήσει και συνειδητοποιήσει για αυτούς. Να κατανοήσουν ότι όλοι έχουν τα θετικά τους και τα αρνητικά τους, επισημαίνοντας μάλιστα κοινά στοιχεία με τους άλλους όσο αφορά αυτό που εκθέτουν προς τα έξω καθημερινά. Έτσι, θα τους είναι πιθανώς πιο εύκολο να κάνουν λίγο πίσω όταν κάτι τους εκνευρίζει και να αντιμετωπίζουν ήρεμα κάποιες προβληματικές καταστάσεις.

Κάθε παιδί σχεδίασε το περίγραμμα της παλάμης του από δύο φορές και τις κόλλησε σε ένα χαρτόνι, τη μία με φορά προς τα πάνω και την άλλη με φορά προς τα κάτω. Έπειτα, έγραψε το όνομά του και στις δύο και τις άφησε να περάσουν από τα υπόλοιπα παιδιά. Στην προς τα πάνω παλάμη κάθε παιδί έγραψε ένα θετικό χαρακτηριστικό του συμμαθητή του και στην προς τα κάτω ένα αρνητικό που θεωρούσε ότι έχει. Κατά το τέλος της διαδικασίας αυτής, οι «παλάμες» όλων των παιδιών αναρτήθηκαν σε ένα τοίχο της τάξης και ακολούθησε συζήτηση για το σκοπό της δραστηριότητας.

Πράγματι, οι μαθητές έδειξαν να προβληματίζονται, θέλοντας να συζητήσουν τις σκέψεις τους. Ήδη, από τα πρώτα λεπτά της κοινοποίησης όλων των χαρακτηρισμών, άρχισαν να κουβεντιάζουν για τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Αργότερα, φάνηκαν να θέλουν να αλλάξουν ορισμένα στοιχεία, για τα οποία είχαν παρεξηγηθεί και να βρουν λύσεις. Από τις επόμενες μέρες κιόλας, όλα τα παιδιά έδειχναν πιο ενωμένα από ποτέ!

Η δασκάλα της τάξης